Ο Μακάριος από την αρχή έδειξε τις χαρισματικές του ικανότητες στην ηγεσία της Εκκλησίας. Οι σχέσεις του όμως με τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου που διοικούσαν την Κύπρο δεν ήταν καθόλου καλές. Όπως και άλλοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες της εποχής στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και αρχές του 1950, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Ένωσης με την Ελλάδα. Στις 9 Μαρτίου 1956, ο Μακάριος, μαζί με τους, Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, παπα-Σταύρο Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπο Ιωαννίδη, εξορίζονται από το αποικιακό καθεστώς στις Σεϋχέλλες, μέχρι τις 17 Απριλίου 1957, οπότε επιστρέφουν στην Αθήνα. Από τον Ιούλιο του 1957, ο Μακάριος με δηλώσεις του άρχισε να εγκαταλείπει τον ενωτικό αγώνα και να επιδιώκει την ανεξαρτησία της Κύπρου, η οποία ανακηρύχθηκε το 1960. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί πως αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, δεν παύει να αποτελεί όμως κι έναν ιστορικό "σταθμό" στην ιστορία της Κύπρου και της Ελλάδας μας! Ο Μακάριος ο Γ' υπήρξε αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου, από το 1950 μέχρι το θάνατο του και ο πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις 16 Αυγούστου 1960 μέχρι το θάνατο του στις 3 Αυγούστου 1977.
Λέξεις κλειδιά: Κύπρος, Ελλάδα, Χούντα, πραξικόπημα, εισβολή στην Κύπρο
Πρόσθετα στοιχεία: Το άγαλμα του στην Αθήνα φιλοτεχνήθηκε το 2001 από τον Μέμο Μακρή και είναι κατασκευασμένο από ορείχαλκο. Αποτελεί αντίγραφο του πρωτοτύπου ανδριάντα που βρίσκεται στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου και δωρεά της Ιεράς Μονής Κύκκου προς τον Δήμο Αθηναίων.